Μωρίς Μπεζάρ (1927), ο χορός είναι σαν το σινεμά...
Maurice Bejart 1/1/1927
Μωρίς Μπεζάρ ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Μωρίς-Ζαν ντε Μπερζέ (Maurice-Jean de Berger), του σπουδαίου Γάλλου χορευτή, χορογράφου και ιδρυτή Σχολών χορού με παγκόσμια εμβέλεια στη διάρκεια της πορείας του. Η Σχολή Χορού Μπεζάρ, με έδρα τη Λωζάνης της Ελβετίας (Béjart Ballet Lausanne), έχει έως σήμερα αξιόλογη καλλιτεχνική παρουσία αποτελώντας μια από τις διασημότερες και πιο επιτυχημένες σχολές χορού παγκοσμίως.
Το έργο του Μπεζάρ και η προσφορά του στη χορευτική τέχνη είναι τεράστια.
Καθοριστική για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του ήταν η
επιρροή του πατέρα του Γκαστόν Μπερζέ, που ήταν παιδαγωγός και φιλόσοφος. Η μητέρα του επίσης υπήρξε έμπνευση για τον Μωρίς, καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, παρόλο που την έχασε σε ηλικία μόλις 7 ετών. Η επαφή του με τον κλασικό χορό ξεκίνησε έπειτα από υπόδειξη του οικογενειακού γιατρού για σωματική άσκηση! Ο ενθουσιασμός του για το μπαλέτο του άλλαξε τη ζωή κι έτσι σπούδασε χορό στην Όπερα του Παρισιού, παράλληλα με σπουδές
στη Φιλοσοφία, ενώ κατά τη σταδιοδρομία του ως χορευτής πέρασε από το International
Ballet του Λονδίνου και το Cullberg Ballet της Σουηδίας.
Υπήρξε ένας πανέξυπνος και τρομερά δραστήριος άνθρωπος. Ανάμεσα στις πολλές ιδιότητες που είχε κατά τη διάρκεια της λαμπρής
του καριέρας, υπήρξε σκηνοθέτης όπερας και θεάτρου, εξαιρετικός
παιδαγωγός που από τις τάξεις του αναδείχθηκαν σπουδαίοι σύγχρονοι χορογράφοι, (όπως
Anne Teresa De Keersmaeker, Maguy Marin), κινηματογραφιστής, συγγραφέας και εκδότης
βιβλίων.
Έχει δημιουργήσει περισσότερα από 250 μπαλέτα σε μισό αιώνα.
Δύο κορυφαία έργα που θα αφήσουν ανεξίτηλη την υπογραφή του στο χρόνο είναι το
Μπολερό (1960) και η Ιεροτελεστία της Άνοιξης (1959). Οι χορογραφίες του διακρίνονται για την
πρωτοτυπία τους, συνδυάζοντας τον κλασικό με το μοντέρνο χορό, ακροβατικά και
φολκλορικά στοιχεία. Έδωσε νέα αισθητική στα κοστούμια και τη σκηνογραφία και
συχνά κοινωνικές προεκτάσεις στα έργα του. Πηγή έμπνευσής του υπήρξαν και τα
ταξίδια του σε Αφρική, Ινδία, Κίνα και Ιαπωνία, μέσα από τα οποία ανέπτυξε μία ιδιαίτερη σχέση με τους πολιτισμούς της Ανατολής, που αντανακλάται στα έργα του. Επηρεάστηκε και από την ελληνική
μυθολογία, παράδοση και μουσική, μιας και υπήρξε λάτρης της χώρας μας, έχοντας παρουσιάσει έργα του σε
Επίδαυρο, Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ υπήρξε φίλος και συνεργάτης των
Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκη.
Όνειρό του ήταν να κάνει το μπαλέτο σαν τον κινηματογράφο: προσιτό και διάσημο στο ευρύ κοινό. Στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού 1997, αντανακλάται το όραμά του για τη χορευτική τέχνη: "...οι διαφορετικές χορογραφικές τάσεις συναντώνται. Τα ειδή χορού εξελίσσονται, αναμιγνύονται, έρχονται αντιμέτωπα ή αναδύουν υβριδικά στυλ. Μπορεί να πει κάποιος ότι αυτός ο αιώνας έχει δει τη ζωή και το έργο τόσων χορογράφων όσων μουσικών όπερας είδε τον 19ο αιώνα..."
Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις του, το 1974 του απονεμήθηκε βραβείο Erasmus (απονέμεται σε πρόσωπα ή οργανισμούς που έχουν συμβάλει εξαιρετικά στον πολιτισμό, την κοινωνία, ή τις κοινωνικές επιστήμες και αποτελεί μία από τις πιο αναγνωρίσιμες διακρίσεις στην Ευρώπη).
Άλλος ένας σταθμός στην πορεία του υπήρξε και η ίδρυση της Σχολής χορού MUDRA στις Βρυξέλλες το 1971 για χορευτές που αναζητούσαν νέες μορφές έκφρασης σε όλους τους τομείς των τεχνών. Mudra σημαίνει "χειρονομία" στα Σανσκριτικά. Το 1992, εμπνευσμένος από τις παραδόσεις της Ινδίας, συνέδεσε το όνομα της νέας Σχολής του στη Λωζάνη με τον Ινδό θεό Rudra (Rudra Bejart School). Το όνομα αυτό υποδηλώνει ένα τρόπο ζωής συνδεδεμένο με την ηθική και διανόηση, ένα σύμβολο δύναμης και πνευματικότητας που παρέχει στους νέους χορευτές ένα σύνολο αξιών για να πάρουν τη θέση τους στη σύγχρονη κοινωνία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Σχολή Rudra Bejart λειτουργεί μόνο με υποτροφίες, υποστηριζόμενη από ιδιωτικές πρωτοβουλίες (οι χορευτές δεν πληρώνουν δίδακτρα).
Γεννήθηκε σαν σήμερα λοιπόν, την 1η Ιανουαρίου του 1927 στη Μασσαλία και πέθανε σε ηλικία
80 ετών, στη Λωζάνη.
"...Dance, like the cinema offers us pictures – rapid, emotionally moving, plastic, abstract or dynamic images to put rhythm into our ego..."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου