ΝΤΑΝΣΕΡ

Το Tokyo  της Ιαπωνίας  φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2021 και μέχρι την τελευταία στιγμή της έναρξής τους, μία ακόμα αναβολή θεωρείται πιθανή. Μέχρι σήμερα, ο μόνος λόγος για να μην πραγματοποιηθεί αυτό το παγκόσμιο κορυφαίο αθλητικό γεγονός με τους πολλούς συμβολισμούς, ήταν ο πόλεμος . Από το 1896 λοιπόν, μέχρι σήμερα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έγιναν την περίοδο των παγκόσμιων πολέμων και το 2020, εξαιτίας της πανδημίας Covid -19. Χθες το βράδυ, διάβασα διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με τους φετινούς αγώνες, ότι θα πραγματοποιηθούν για πρώτη φορά στα χρονικά χωρίς θεατές και πως ακόμη και στο παρά πέντε μπορεί να αναβληθούν. Αναπόφευκτα θυμήθηκα τους δικούς μας Αγώνες και ειδικά την Τελετή Έναρξης της 28 ης Ολυμπιάδας στην Αθήνα το 2004 (σύλληψη & σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου). Σας προτείνω να την παρακολουθήσετε ξανά σε υψηλή ανάλυση στον παρακάτω σύνδεσμο: Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρουν ότι πρόκειται για τ ην καλύτερη τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων όλων των

Σήμερα θα επιχειρήσουμε να ταξιδέψουμε (νοητά) ακριβώς πριν 144 χρόνια , τη βραδιά της 4ης Μαρτίου του 1877, στην παγωμένη Μόσχα. Θα στριμωχτούμε μέσα στο πλήθος, στο κατάμεστο Θέατρο Bolshoi, για να απολαύσουμε μία ιστορική παράσταση... Την πρεμιέρα του αριστουργηματικού Μπαλέτου «Λίμνη των Κύκνων»! Μια ιστορία για το καλό, το κακό, τη μοίρα, την απάτη, τη συγχώρεση και την αυτοθυσία, η Λίμνη των Κύκνων εξελίχθηκε σε πολιτισμικό στερεότυπο της αιθέριας μπαλαρίνας που διεκδικεί ένας πρίγκιπας. Μια ιστορία λίγο διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε σήμερα... Η πρεμιέρα Η πορεία αυτού του ανεπανάληπτου έργου είναι μακροχρόνια και πολυτάραχη. Ο ίδιος ο συνθέτης του μπαλέτου, ο Peter Ilyich Tchaikovsky, το 1871 είχε στήσει στο σπίτι του μία μικρή παράσταση για τα ανίψια του, βασισμένη σε μία γερμανική ιστορία με τίτλο «το κλεμμένο πέπλο» (The Stolen Veil του Johann Karl August Musaus). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1875, ο Vladimir Begichev, τότε διευθυντής των Αυτοκρατορικών Θεάτρων της Μόσχας,

Από τη δημιουργία του, το 1960, το “Revelations” (Αποκαλύψεις) δεν έχει πάψει να καθηλώνει θεατές σε όλο τον κόσμο με το μοναδικό του συνδυασμό ευλαβική χάρης και πνευματικής εξάρσης. Πρόκειται για το πιο χαρακτηριστικό δημιούργημα του Alvin Ailey , που αντανακλά την πολιτιστική κληρονομιά των Αφρο-Αμερικανών, την οποία ο Ailey θεωρούσε από τους πιο πολύτιμους θησαυρούς της Αμερικής - “άλλοτε γεμάτη θλίψη, άλλοτε γεμάτη χαρά αλλά πάντα γεμάτη ελπίδα” . Η χορογραφία είναι βαθιά προσωπική για τον Ailey, που την δημιούργησε όταν ήταν μόλις 29 ετών, εμπνευσμένος από παιδικές αναμνήσεις επισκέψεών του στις εκκλησίες του Mount Olive στο Texas και από το έργο συγγραφέων όπως ο James Baldwin και ο Langston Hughes. Με φόντο παραδοσιακή γκόσπελ μουσική το “Revelations” εξερευνά το συναισθηματικό φάσμα της ανθρώπινης φύσης, από τον πιο βαθύ σπαραγμό, μέχρι την πιο ιερή χαρά. Πρόκειται για έναν πραγματικό ύμνο στο θάρρος και την αποφασιστικότητα ενός λαού. Το έργο αυτό έχουν παρακολουθήσει περισσ

  Maurice Bejart 1/1/1927 Μωρίς Μπεζάρ ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Μωρίς-Ζαν ντε Μπερζέ (Maurice-Jean de Berger), του σπουδαίου Γάλλου χορευτή, χορογράφου και ιδρυτή Σχολών χορού με παγκόσμια εμβέλεια στη διάρκεια της πορείας του. Η Σχολή Χορού Μπεζάρ, με έδρα τη Λωζάνης της Ελβετίας ( Béjart Ballet Lausanne),  έχει έως σήμερα αξιόλογη καλλιτεχνική παρουσία αποτελώντας  μια από τις διασημότερες και πιο επιτυχημένες σχολές χορού παγκοσμίως . Το έργο του Μπεζάρ και η προσφορά του στη χορευτική τέχνη είναι τεράστια. Καθοριστική για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του ήταν η επιρροή του πατέρα του Γκαστόν Μπερζέ, που ήταν παιδαγωγός και φιλόσοφος. Η μητέρα του επίσης υπήρξε έμπνευση για τον Μωρίς, καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, παρόλο που την έχασε σε ηλικία μόλις 7 ετών. Η επαφή του με τον κλασικό χορό ξεκίνησε έπειτα από υπόδειξη του οικογενειακού γιατρού για σωματική άσκηση! Ο ενθουσιασμός του για το μπαλέτο του άλλαξε τη ζωή κι έτσι σπούδασε χορό στην Όπερα του Παρισιού, π