ΝΤΑΝΣΕΡ

Το Tokyo  της Ιαπωνίας  φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2021 και μέχρι την τελευταία στιγμή της έναρξής τους, μία ακόμα αναβολή θεωρείται πιθανή. Μέχρι σήμερα, ο μόνος λόγος για να μην πραγματοποιηθεί αυτό το παγκόσμιο κορυφαίο αθλητικό γεγονός με τους πολλούς συμβολισμούς, ήταν ο πόλεμος . Από το 1896 λοιπόν, μέχρι σήμερα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έγιναν την περίοδο των παγκόσμιων πολέμων και το 2020, εξαιτίας της πανδημίας Covid -19. Χθες το βράδυ, διάβασα διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με τους φετινούς αγώνες, ότι θα πραγματοποιηθούν για πρώτη φορά στα χρονικά χωρίς θεατές και πως ακόμη και στο παρά πέντε μπορεί να αναβληθούν. Αναπόφευκτα θυμήθηκα τους δικούς μας Αγώνες και ειδικά την Τελετή Έναρξης της 28 ης Ολυμπιάδας στην Αθήνα το 2004 (σύλληψη & σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου). Σας προτείνω να την παρακολουθήσετε ξανά σε υψηλή ανάλυση στον παρακάτω σύνδεσμο: Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρουν ότι πρόκειται για τ ην καλύτερη τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων όλων των

Σήμερα θα επιχειρήσουμε να ταξιδέψουμε (νοητά) ακριβώς πριν 144 χρόνια , τη βραδιά της 4ης Μαρτίου του 1877, στην παγωμένη Μόσχα. Θα στριμωχτούμε μέσα στο πλήθος, στο κατάμεστο Θέατρο Bolshoi, για να απολαύσουμε μία ιστορική παράσταση... Την πρεμιέρα του αριστουργηματικού Μπαλέτου «Λίμνη των Κύκνων»! Μια ιστορία για το καλό, το κακό, τη μοίρα, την απάτη, τη συγχώρεση και την αυτοθυσία, η Λίμνη των Κύκνων εξελίχθηκε σε πολιτισμικό στερεότυπο της αιθέριας μπαλαρίνας που διεκδικεί ένας πρίγκιπας. Μια ιστορία λίγο διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε σήμερα... Η πρεμιέρα Η πορεία αυτού του ανεπανάληπτου έργου είναι μακροχρόνια και πολυτάραχη. Ο ίδιος ο συνθέτης του μπαλέτου, ο Peter Ilyich Tchaikovsky, το 1871 είχε στήσει στο σπίτι του μία μικρή παράσταση για τα ανίψια του, βασισμένη σε μία γερμανική ιστορία με τίτλο «το κλεμμένο πέπλο» (The Stolen Veil του Johann Karl August Musaus). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1875, ο Vladimir Begichev, τότε διευθυντής των Αυτοκρατορικών Θεάτρων της Μόσχας,

Από τη δημιουργία του, το 1960, το “Revelations” (Αποκαλύψεις) δεν έχει πάψει να καθηλώνει θεατές σε όλο τον κόσμο με το μοναδικό του συνδυασμό ευλαβική χάρης και πνευματικής εξάρσης. Πρόκειται για το πιο χαρακτηριστικό δημιούργημα του Alvin Ailey , που αντανακλά την πολιτιστική κληρονομιά των Αφρο-Αμερικανών, την οποία ο Ailey θεωρούσε από τους πιο πολύτιμους θησαυρούς της Αμερικής - “άλλοτε γεμάτη θλίψη, άλλοτε γεμάτη χαρά αλλά πάντα γεμάτη ελπίδα” . Η χορογραφία είναι βαθιά προσωπική για τον Ailey, που την δημιούργησε όταν ήταν μόλις 29 ετών, εμπνευσμένος από παιδικές αναμνήσεις επισκέψεών του στις εκκλησίες του Mount Olive στο Texas και από το έργο συγγραφέων όπως ο James Baldwin και ο Langston Hughes. Με φόντο παραδοσιακή γκόσπελ μουσική το “Revelations” εξερευνά το συναισθηματικό φάσμα της ανθρώπινης φύσης, από τον πιο βαθύ σπαραγμό, μέχρι την πιο ιερή χαρά. Πρόκειται για έναν πραγματικό ύμνο στο θάρρος και την αποφασιστικότητα ενός λαού. Το έργο αυτό έχουν παρακολουθήσει περισσ

Το Μπαλέτο "Ο Καρυθραύστης" (The Nutcracker) είναι μια παραμυθένια χορευτική πανδεσία, άρρηκτα συνυφασμένη με τη μαγική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων.  Αποτελεί ίσως το πιο διάσημο μπαλέτο όλων των εποχών και σίγουρα εκείνο που έχει παρουσιαστεί παγκοσμίως τις περισσότερες φορές. Συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί βασικό ρεπερτόριο όλων των μεγάλων Ballet Companies του κόσμου και στις Η.Π.Α είναι το απόλυτο Christmas classic!  Από τις 700 παραστάσεις Καρυοθραύστη που παρουσιάζονται κάθε χρόνο, οι 600 είναι στις Η.Π.Α! Ένα μπαλέτο... 128 ετών! Έκανε την πρεμίερα του σαν σήμερα, στις 18 Δεκεμβρίου του 1892, στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης. Το πρωτότυπο λιμπρέτο ήταν του Πετιπά και βασίστηκε στη διασκευή του παραμυθιού "Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών" του Ε.Τ.Α. Χόφμαν από το Αλέξανδρο Δουμά. Η σύνθεση της μουσικής είναι του Τσαϊκόφσκι και η αρχική χορογραφία των Μαριούς Πετιπά και Λεβ Ιβανόφ.  Σύνοψη και πλοκή του Μπαλέτου  Η περίληψη του

Το είπα και το εννοούσα: (επανα)φοιτώ στο νηπιαγωγείο μαζί με το παιδί μου και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό!  Φτιάξαμε ένα απολαυστικό παιχνίδι με κάρτες, πολύ εύκολο, διασκεδαστικό, απλό, που μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές ηλικίες και επίπεδα και δίνει μεγάλο βαθμό ελευθερίας να το εξελίξετε ανάλογα με τη φαντασία και τα κέφια σας!!! Το πιο σημαντικό είναι ότι μας σήκωσε λίγο από τον καναπέ… Τι θα χρειαστούμε: Τα ελάχιστα: Χαρτόνι, μαρκαδόρους ή ό, τι σας αρέσει να ζωγραφίζετε, ψαλίδι και φαντασία. Επιπλέον , ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά σας και τη διάθεσή σας, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε μία κλεψύδρα (ή οποιοδήποτε άλλο «χρονόμετρο»). Επιλέγετε το μέγεθος και στο σχήμα της «κάρτας» και ξεκινάτε τη διακόσμηση!!!  Εμείς μοιράσαμε την εργασία στα δύο:  ο μικρός μου που έχει ελεύθερη φαντασία, ζωγράφισε, σε ένα πλαίσιο που του όρισα, ένα δικό του χριστουγεννιάτικο θέμα.  εγώ με την πιο περιορισμένη φαντασία, προτίμησα έτοιμα εκτυπωμένα στολιδάκια τα οποία έκοψα και χρωμάτισα.

Τις τελευταίες μέρες έχω έντονες μνήμες από τα Χριστούγεννα της παιδικής μου ηλικίας, που ταυτίζονταν με την περίοδο των σχολικών διακοπών. Καταλήγω σιγά σιγά ότι είναι τρεις οι λόγοι που τα θυμάμαι τόσο έντονα τώρα στη δεύτερη καραντίνα. Ο πρώτος λόγος είναι ο "κάθε μέρα είμαστε στο σπίτι" και η κάθε μέρα που ξημερώνει ειναι ένα copy paste της προηγούμενης. Και τότε ήταν κάπως έτσι.. Εφόσον δεν είχαμε σχολείο, μέναμε κάθε μέρα στο σπίτι (με τη γιαγιά) και μας άρεσε πάρα πολύ κυρίως γιατί αποφεύγαμε το πρωινό ξύπνημα, έπειτα γιατί στολίζαμε και φτιάχναμε χριστουγεννιάτικα γλυκά, παίζαμε και περιμέναμε τα δώρα της Πρωτοχρονιάς! Τα πάντα γίνονταν στο σπίτι και μάλιστα φορώντας κυρίως πιτζάμες! Από τότε είχα να μείνω μέσα στο σπίτι τόσο πολύ και τόσο συνεχόμενα. Και είναι λογικό, με δουλειά που με κρατάει πάνω από 8 ώρες εκτός σπιτιού, με πολλές δραστηριότητες και χόμπυ τα απογεύματα, με τα Σαββατοκύριακα να αφιερώνονται σε φίλους και συγγενείς και την ετήσια άδεια σε εκδρομέ