Αντιμέτωποι με το δίλημμα: "κλουβί ή "φωλιά" για τους αγαπημένους μας;

 

Παρακολούθησα τη συμμετοχική θεατρική παράσταση "Μια φωλιά για σένα" της Ευρυδίκης Σαμαρά. Για την ακρίβεια, παρακολούθησα ξανά την παράσταση αυτή, στη νέα της εκδοχή, με τις δύο πολυτάλαντες κοπέλες: Ευρυδίκη Σαμαρά και Τζίνα Καρδιόλακα.

Είναι στ' αλήθεια τύχη να παρουσιάζονται στην πόλη μας, τη Χαλκίδα, τόσο πρωτότυπα, διδακτικά και ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστικά έργα. 

Αν και φαινομενικά πρόκειται για παιδική παράσταση, μιλάει απευθείας στις καρδιές των μεγάλων και ειδικά των γονέων. Μικροί και μεγάλοι θα λάβουν διαφορετικά μηνύματα, ανάλογα με τα "φίλτρα" που έχουν διαμορφώσει από τις εμπειρίες τους: 

Τα παιδιά θα διασκεδάσουν, θα προβληματιστούν, θα φωνάξουν δυνατά την άποψή τους για την εξέλιξη της ιστορίας, θα δώσουν ιδέες απλόχερα, θα μεταμορφωθούν σε "κλουβιά", "φωλιές", "πουλιά" που πετούν ελεύθερα στο δάσος.

Και τι δάσος φίλες και φίλοι! Γεμάτο μελωδίες, κελαϊδίσματα, μουσική και τραγούδι, που παράγονται ζωντανά από ιδιαίτερα και πολύ ξεχωριστά μουσικά όργανα!

Οι μεγάλοι θα βιώσουν μια βαθιά διδακτική εμπειρία αναζήτησης...

Λόγω της "στενής" μου σχέσης με τον χορό και την κίνηση, από την προσχολική κιόλας ηλικία, όταν παρακολουθώ μια μουσικο-θεατρική παράσταση, αναπόφευκτα παρατηρώ την κινησιολογική της προσέγγιση. Κι εδώ, τολμώ να πω, ότι η Ευρυδίκη αποδίδει την ιστορία "παίζοντας" ακόμη και με τα βλέφαρα των ματιών της! Δεν υπάρχει σημείο του σώματός της που να μη συμμετέχει σε όλο αυτό το παραμύθι, με αποτέλεσμα φυσικά να ζωντανεύει ένα ολόκληρο δάσος και τα πλάσματά του, μπροστά στα μάτια σου από έναν μόνο ηθοποιό και μερικά σοφά επιλεγμένα αντικείμενα.

Φυσικά, η μουσική της Τζίνας, έχει τεράστια συνδρομή στην ιστορία, γι' αυτό και τα δύο κορίτσια καταφέρνουν με τη χημεία τους και την αγάπη τους γι' αυτό που κάνουν, να επηρεάσουν βαθιά τους θεατές!

Εγώ προσωπικά, σαν μαμά, αναρωτήθηκα για ακόμη μία φορά τι σημαίνει ασφάλεια; Τι σημαίνει προστασία; Αναμετρήθηκα με τα όρια, αναθεώρησα απόψεις, έκλαψα και από χαρά και από συγκίνηση, θαύμασα το ευφυέστατο χιούμορ του σεναρίου, σκέφτηκα τι σημαίνει ανεξαρτησία...

Ένα δάσος λοιπόν, γεμάτο ομορφιές αλλά και κινδύνους, γεμάτο περιπέτειες, σημεία προς εξερεύνηση, πλάσματα όλων των ειδών, όπως ακριβώς και η κοινωνία μας. Αυτή η κοινωνία που συνεχώς μας απογοητεύει και μας φέρνει αντιμέτωπους με το ίδιο, αιώνιο, αναπάντητο δίλημμα:

Ποια μορφή θα πάρουμε; "Κλουβί" ή "Φωλιά" για τους αγαπημένους μας; 

Εύα Καλαβρή